Anadolu Ajansı’nın Cumhuriyet’in 100. yıl dönümü münasebetiyle hazırladığı “spor” temalı belge haberler kapsamında bu haberde, paralimpik branşlarında Türkiye’ye birinci olimpiyat madalyasını kazandıran atlet Korhan Yamaç’la yapılan röportaj yer aldı.

Ulusal para atıcı Korhan Yamaç, Türkiye Cumhuriyeti’nin 100. kuruluş yılı hasebiyle elde ettikleri muvaffakiyetleri AA muhabirlerine kıymetlendirdi.

Korhan Yamaç, atıcılık sporuna 1985 yılında başladığını belirterek, her atlet üzere kendisine olimpiyat madalyası gayesi koyduğunu söyledi.

Bunun için yıllarca disiplinli ve özverili bir biçimde çalıştığını anlatan Yamaç, “Sporculuğumu askerlik mesleğim müsaade ettiği ölçüde yapmaya çalıştım. Bir operasyon esnasında yaralanıp gazi olduktan sonra hastanedeyken geleceğimle ilgili çok düşünme fırsatım oldu. Vazife yaptığım vakitlerde birçok arkadaşım şehit ya da gazi olmuştu. Faal misyona devam edemeyeceğim için bütün gücümü atış idmanlarına verdim. Böylelikle 2004 yılında Yunanistan’da düzenlenen Atina Paralimpik Oyunları’nda ülkemize birinci madalyayı kazandırmış oldum.” diye konuştu.

“Madalya kazandığımda büyük bir his patlaması yaşamıştım”

Atina’da kazandığı madalyayı şehit ve gazi olan arkadaşları için de aldığını aktaran Yamaç, “Madalya kazandığımda büyük bir his patlaması yaşamıştım. Gözlerimin önünden, atışa birinci başladığım vakitten o ana kadar geçen düşünceli, zahmetli ve acı dolu günlerim geçti. Güneydoğu gazisi bir subay olarak şehit ve gazi olan arkadaşlarım için de kazanmıştım aslında bu madalyayı. Bayrağımız mağrur bir halde dalgalanırken, İstiklal Marşı’mızı bu hisler içinde selamlamıştım.” tabirlerini kullandı.

Korhan Yamaç, 1993 yılında Kara Harp Okulu’ndan teğmen olarak mezun olduğunu belirterek, şunları kaydetti:

“10 metre havalı tabanca, 25 metre spor tabanca ve 50 metre özgür tabanca kısımlarında yarışmaktayım. 30 kere Türkiye şampiyonu oldum ve 11 Türkiye rekorum var. Memleketler arası müsabakalarda ülkeme 56 madalya kazandırdım. 1993 yılında Kara Harp Okulu’ndan teğmen olarak mezun olmuştum. 1995’te operasyon esnasında mayına basma sonucu sağ ayağımı kaybettim. Vazifeme devam ettiğim ilerleyen yıllarda 2002 yılında Başşehir Üniversitesi’nde İşletme Yüksek Lisansı (MBA) yaptım. 2002 yılından itibaren bedensel engelliler atıcılık yarışlarına katılmaya başladım. Mart 2004 yılında OHAL gazisi olarak kendi isteğim ile emekli oldum. 2004 yılında yapılan Atina  Paralimpik Oyunları’nda 50 metre hür tabanca kolunda 3’üncülük, 25 metre spor tabanca kolunda finalde dünya ve paralimpik rekoru kırarak birincillik elde ettim. Paralimpik oyunlarında madalya kazanan birinci Türk sportmeni oldum. 2012 Londra Paralimpik Oyunları’nda 10 metre tabanca kolunda 2’ncilik elde ettim. Torino 2006 Kış Olimpiyatları için meşale taşıyıcı olarak vazife aldım. 2007 yılında 1. Karadeniz Oyunları’nda açılış meşalesini taşıdım.”

“Bizlere bu ülkeyi armağan eden cetlerimize şükran borçluyuz”

Ulusal atıcı Korhan Yamaç, kendisi için mana ve ehemmiyetinin çok büyük olduğunu belirtttiği Cumhuriyet’in 100. yılını kutladı.

Türk Milleti’nin tabiatına ve geleneklerine en uygun idarenin cumhuriyet olduğuna dikkati çeken Yamaç, “Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği üzere; Türk Milletinin tabiatına ve geleneklerine en uygun idare, Cumhuriyet idaresidir. Kurtuluş Savaşı’ndan sonra bizlere bu ülkeyi armağan eden cetlerimize şükran borçluyuz. Adaletin, medeniyetin, eşitliğin simgesi olan Cumhuriyet’imizin her daim koruyucusu olacağız. Kazandığım madalyaları başta Ulu Başkan Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları olmak üzere, şehitlerimiz ile gazilerimize, mesleği ne olursa olsun, işini düzgün ve başarılı halde fedakarca yapan herkese armağan ediyorum.” biçiminde konuştu.

“Bana azimli ve disiplinli olmayı babam öğretti”

Yamaç, atıcılık sporuna dair birçok şeyi babası merhum Albay Nevzat Yamaç’tan öğrendiğini belirtti.

Babasının Atıcılık ve Avcılık Federasyonunda 25 sene asbaşkanlık yaptığını aktaran Yamaç, kelamlarını şöyle sürdürdü:

“Babam, hem Trabzonlu hem de asker olmasından ötürü silaha ilgisi vardı. 2002 yılında engelli atıcılık branşını birlikte kurduk. Türkiye’de atıcılık sporuna hem sportmen hem antrenör hem de yönetici olarak büyük katkıları oldu. Annem ve kız kardeşim de atıcılık atletiydi. 1989 yılından itibaren yalnızca ben sportmen olarak devam ettim. 13 yaşında atışa başladığımda babam bize nasıl profesyonel olacağımızı adım adım işledi. Her idmanımı ve her karşılaşmamı defterime ayrıntılı biçimde yazdırırdı. İdmanlarımız epey ağır geçerdi. Örneğin, yaz sıcağında herkes havuzda eğlenirken ben günde 4 saat idman yapardım. Bana azimli, disiplinli olmayı, bir maksat belirleyip ona planlı bir halde ilerlemeyi, ne zorluk olursa olsun vazgeçmemeyi babam öğretti. Empati kurmayı, şefkati, sevgiyi ve sabrı da annemden öğrendim. Başlarda bana kıymetsiz gelen defter tutmanın avantajını yıllar sonra fark ettim. Zira her hava şartında nasıl atış yapacağımı ve ne sonuç elde edileceğiyle ilgili elimde ayrıntılı bir data olmuştu. 2005 Avrupa Şampiyonası’nda 50 metre tabanca yarışında hava fırtınalı ve sağanak yağışlıydı. En büyük rakiplerim de dahil ben de bu havada nasıl atış yapacağımı düşünürken, defterimi açıp taktiğimi belirlemiştim. O müsabakada en yüksek skorumu atarak Avrupa şampiyonu olmuştum.”

“Uluslararası müsabakalarda ülkeme 56 madalya kazandırdım”

Korhan Yamaç, elde ettiği muvaffakiyetlerin çok sayıda engelli gence moral olduğunu, bunun da kendisini memnun ettiğini anlattı.

Türk sporunun son yıllardaki gelişiminin düzgün seviyede olduğunu anlatan Yamaç, “Ülkemiz bilhassa son yıllarda spora verdiği kıymet hasebiyle önemli ölçüde başarıda artış oldu. 38 yıldır profesyonel olarak sporculuk ve antrenörlük yapan bir kişi olarak temelde birkaç bahse değinmek istiyorum. Öncelikle bu kadar uzun müddet yüksek performans atleti olabilmek hiç kolay değil. Fizikî ve zihinsel olarak bu baskıyı kaldırabilmek için hakikaten yaptığınız işi çok sevmeniz gerekiyor. Ailenizden, sevdiklerinizden, zevklerinizden, toplumsal hayatınızdan fedakarlık yapmanız gerekiyor. En son yarışta benim yaş grubumda kimse kalmamıştı ve bana en yakın rakibim 15 yaş küçüktü. Memleketler arası müsabakalarda ülkeme, kadro dereceleri hariç ferdi olarak 56 madalya kazandırdım. Benim en büyük motivasyon kaynağım, bayrağımızın birincilik kürsüsünde dalgalanmasıdır.” tabirlerini kullandı.

“Sporda muvaffakiyet için fedakarlık yapmak şart”

Olimpik düzeyde muvaffakiyet sağlayabilmek için 3 ana faktör kabul edilen; teknik, fizikî ve mental manada yeterli olmak gerektiğine dikkati çeken Yamaç, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Sporda muvaffakiyet için fedakarlık yapmak koşul. Beslenmeden uyku sistemine, idman yoğunluğundan şahsî vakit fedakarlığına kadar birçok mevzuda dikkatli, planlı ve disiplinli olmak zorundasınız. Amaç karşılaşmadan 1 yıl evvel planlama yapılmalı, bu 3 faktör safhalar halinde geliştirilmelidir. Antrenörlerimizin atletlerini yetiştirirken bu faktörleri yeterli tahlil edebiliyor olması çok değerlidir. Atlet, antrenör ekseninde lakin takviye takımıyla koordineli bir biçimde planlamayı ve uygulamayı yaptırmalıdır. Beslenme uzmanından spor psikoloğuna, fizyoterapistinden spor bilim insanına kadar bir strateji oluşturulmalı, ülkemizde eksikliğini en fazla hissettiğimiz bilgi ve akademik çalışmalar arttırılmalıdır. Branş için uygun sporcuyu seçme metodu, idman süreciyle ilgili araştırma ve yayınların sayısının çoğalması, uzman sayısının arttırılması gerekmektedir. Futbol ve basketbol ile ilgili birçok akademik çalışma, yayın varken, amatör spor branşları için birebir durum kelam konusu değil. Olimpik muvaffakiyet elde etmiş deneyimli sportmenler incelenmeli ve bu çalışmalar için danışman olarak kullanılmalıdır. 1970-1980’li yıllarda dünya üzerindeki en başarılı atıcılar Rus atletlerdi. 1970’li yıllarda Moskova’da olimpik spor tesisini gezen bir gazeteci abimiz bana gördüklerini anlatmıştı. Atış yapan profesyonel atlet yalnızca şort ile tabanca atışını yapıyor. Üzerinde ilişki kabloları, ayağının altında istikrar tahtası var. Gerisinde antrenörü, fizyoterapisti, psikoloğu ve spor tabibi var. İdman müddetince her mermide inceleyip bilgileri topluyorlar ve ona nazaran azamî skoru nasıl elde edeceğini ölçüyorlar. Merhum babamın 1985 yılında bana zorla tutturduğu atış defteri de aslında bunun içindi. Zira o yıllarda bu işleri yapacak uzmanlarımız yoktu. Yapılacak bilimsel araştırmalar ile spor kolları için elimizde hem teknik hem fizikî hem de mental datalar olacağından, rastgele bir formda antrenör yahut spor idaresinde bir değişiklik olsa bile işin yapılma stratejisi daima var olacaktır.”